dhmarpaideia
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

1ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Empty ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Παρ Ιουλ 01, 2011 12:27 am

Maria Repoussi

Maria Repoussi
Θα ξεκινήσω προσδιορίζοντας τα θέματα που είναι κατά την άποψή μου στην καρδιά του θέματος που αναλάβαμε να προσεγγίσουμε. Θα συνεχίσω με ένα μικρό σκεπτικό ανά θέμα και κάποια ερωτήματα για να διευκολυνθεί η μεταξύ μας συζήτηση. Εννοείται ότι τίποτα δεν είναι δεσμευτικό και ότι είναι απολύτως ευπρόσδεκτα νέα θέματα, νέες σκέψεις και ερωτήματα για την οργάνωση της κουβέντας μας.

Α. Το σύστημα της εισαγωγής στα πανεπιστήμια

Β. Η πανεπιστημιακή γεωγραφία

Γ. Τα προγράμματα σπουδών

Α. Το σύστημα της εισαγωγής στα πανεπιστήμια έχει ήδη αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ μας. Κατά τη γνώμη μου το ζητούμενο εδώ είναι η επισήμανση των δυσλειτουργιών του υπάρχοντος συστήματος και η συζήτηση για ένα σύστημα εισαγωγής που θα προσδιορίζεται από τα πανεπιστήμια και τις σχολές και δεν θα είναι ομοιόμορφο και ενιαίο.
Στις σχολές μεγάλης ζήτησης δεν μπορεί παρά να είναι ένα σύστημα επιλογής των υποψηφίων. Στις σχολές μικρής ζήτησης θα μπορούσε να
είναι ελεύθερο; Ποιος επιλέγει; με ποια κριτήρια; ποιος ελέγχει; με ποιες διαδικασίες; πώς περνάμε από το ένα σύστημα στο άλλο; Συναφή με τα παραπάνω είναι και τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την εισαγωγή σε σχολή ή σε τμήμα. Η πρόταση για εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα για παιδιά ηλικίας 18 χρόνων που έχουν αποφοιτήσει από το ελληνικό λύκειο με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Για να μιλήσω για τα δικά μου χωράφια, μεγάλες σχολές πχ Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών στα πανεπιστήμια της χώρας με διδασκαλία, στο πρώτο έτος, εισαγωγικών μαθημάτων για τις επιστημονικές πειθαρχίες που συγκροτούν την
οικογένεια των σπουδών αυτών θα ήταν μια σημαντική αναβάθμιση. Μια σειρά από ερωτήματα ωστόσο που αφορούν και το Β. θέμα και σχετίζονται με τα επιστημολογικά κριτήρια συγκρότησης των πανεπιστημιακών σχολών είναι κρίσιμα. Ποιες σχολές; με ποιες διακλαδώσεις; τμήματα; ινστιτούτα; Παραμένουν επίσης ανοικτά τα ερωτήματα που θα ρυθμίσουν τη συνέχεια των σπουδών στη Σχολή και που σχετίζονται και με το Β αλλά
και με το Γ. θέμα.

Β. Το πανεπιστημιακό τοπίο στην Ελλάδα είναι διαμορφωμένο με κριτήρια - ή και έλλειψη κριτηρίων- που υπακούουν σε διαφορετικές λογικές.
Οι λογικές αυτές είναι καταρχήν -ας αρχίσουμε από τα θετικά- επιστημολογικές. Πολλές όμως ακόμα και από αυτές ήταν συμβατές με μια επιστημολογική τοπογραφία που είναι πιθανότατα ξεπερασμένη ή και
αμφισβητείται από σύγχρονες επιστημολογικές επιστημονικού ή και διεπιστημονικού χαρακτήρα προσεγγίσεις. Το ερώτημα εδώ είναι αν έχουμε να επισημάνουμε τέτοιες αναντιστοιχίες ανάμεσα στη σημερινή γεωγραφία των πανεπιστημιακών σπουδών στην Ελλάδα και στις επιστημολογικές προκλήσεις της εποχής μας. Παραμένει ακόμα ζητούμενο να δούμε αν και κατά πόσον τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα και την
ευελιξία της προσαρμογής σε έναν επιστημονικό κόσμο που μεταβάλλεται
ταχύτατα. Η πρόταση του υπουργείου για την πανεπιστημιακή αναδιάταξη είναι πιθανότατα μια καλή ευκαιρία για τον αναστοχασμό μιας
πραγματικότητας που ίσως μας φαίνεται φυσική και αδιαπραγμάτευτη.
Τα πανεπιστημιακά τμήματα αλλά και ολόκληρα πανεπιστήμια είναι επίσης αποτέλεσμα πελατειακών εκλογικών συστημάτων. Είναι σε όλους μας γνωστό πώς έχουν φυτρώσει πανεπιστημιακά τμήματα στις εκλογικές
περιφέρειες ισχυρών πολιτικών ανδρών αλλά και γυναικών και πόσο οι τοπικές κοινωνίες έχουν παρέμβει και συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση του πανεπιστημιακού χάρτη. Πώς προσεγγίζουμε αυτήν την πραγματικότητα; Εκτός από την αντίθεση μας στη διαιώνιση αυτής της
λογικής αναφορικά με τη δημιουργία πανεπιστημιακών τμημάτων πώς προτείνουμε να ρυθμιστεί η υπάρχουσα άναρχη επιστημονικά και υπάλληλη κομματικά πανεπιστημιακή γεωγραφία; Τι θα γίνουν τα τμήματα που
φύτρωσαν σαν μανιτάρια σε μια ακαδημαϊκή έρημο; χωρίς βιβλιοθήκες; χωρίς εργαστήρια; χωρίς -το κυριότερο- ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον στο οποίο να εντάσσονται διδάσκοντες και διδασκόμενοι; Ποιά από τα τμήματα αυτά χρειάζεται σήμερα η κοινωνία; ποιά από αυτά ή και άλλα τμήματα έχουν κάτι να πουν; τί σημαίνει σήμερα μια συγχώνευση τμημάτων; τί σημαίνει κατάργηση τμημάτων; τί θα γίνουν οι διδάσκοντες και οι διδάσκουσες; Τα πανεπιστημιακά τμήματα είναι σε κάποιες περιπτώσεις επίσης προϊόν εσωπανεπιστημιακών ισορροπιών και συσχετισμών δυνάμεων επίσης
ανεξάρτητων από επιστημονικές ορίζουσες ή και κοινωνικές ανάγκες.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και τα γνωρίζουμε. Τί κάνουμε; Πως προχωράμε σε ένα δύσβατο δρόμο όπου πολλοί συνάδελφοι δεν θέλουν καν να ακούσουν ότι αυτό συνιστά ζήτημα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη
χώρα μας;

Γ. Τα πανεπιστημιακά τμήματα λειτουργούν σήμερα σαν φυλακές των φοιτητών και φοιτητριών. Τα παιδιά μπαίνουν σε κάποιο τμήμα μέσα από ένα σύστημα πανελλαδικών εξετάσεων που τα οδηγεί σε επιστημονικά πεδία που δεν έχουν ίσως επιλέξει ή και δεν μπορούν να επιλέξουν και σε επαγγελματικές πίστες που είναι πιθανότατα κορεσμένες ή και ανενεργές.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες είναι υποχρεωμένοι/ες να παραμείνουν εκεί μέχρι τη λήψη του πτυχίου χωρίς δυνατότητα μετακίνησης και επιλογών. Είναι υποχρεωμένοι/ες να έχουν ένα ανελαστικό πρόγραμμα σπουδών ιδιοκτησίας του τμήματος στο οποίο φοιτούν. Πολύ συχνά το πρόγραμμα αυτό είναι βασικά διαμορφωμένο από αυτό που γνωρίζουν να διδάσκουν τα μέλη ΔΕΠ του τμήματος και τους συσχετισμούς δυνάμεων στο
τμήμα. Σε πολλά τμήματα παρατηρείται επίσης συρρίκνωση των προτεινόμενων επιλογών με ταυτόχρονη αύξηση των υποχρεωτικών
μαθημάτων. Ποιές είναι οι δικές μας εκτιμήσεις; Υπάρχει πρόβλημα; Πώς
θα βλέπαμε ένα πρόγραμμα σπουδών αλά καρτ; Θέλουμε major και minor κατευθύνσεις; Η γνώμη μου είναι ότι αυτή σήμερα είναι η πρόκληση, μια πρόκληση που απαντά και σε διεπιστημονικά και σε παιδαγωγικά κριτήρια. Χρειάζεται οπωσδήποτε σκέψη. Το κυριότερο εμπόδιο προκύπτει κατά την άποψή μου από τη σημερινή πραγματικότητα της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης στη χώρα μας. Ποια πανεπιστήμια; ποιοι πανεπιστημιακοί; ποιες διοικήσεις θα επιχειρήσουν τέτοιες αλλαγές; Το ερώτημα της
μετάβασης στο νέο πανεπιστήμιο παραμένει λοιπόν ανοικτό και ως προς τη στρατηγική της μετάβασης. Τί πιστεύουμε εμείς; πώς μπορούμε να περάσουμε από το σημερινό πανεπιστήμιο στο πανεπιστήμιο που θέλουμε;
http://users.auth.gr/~marrep/

2ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Empty Αυτή είναι η ταμαπακέρα Πεμ Ιουλ 07, 2011 9:58 pm

leokastanas

leokastanas
Μαρία νομίζω ότι αυτά που θέτεις είναι η καρδιά της μεταρρύθμισης και σε αυτά θα κριθεί η ανανέωση των πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Η επικέντρωση στο σύστημα διοίκησης μας κρύβει τους λόγους για τους οποίους θέλουμε τις αλλαγές. Σίγουρα το υπάρχον καθεστώς δεν μπορεί να υπηρετήσει το νέο, αλλά και αυτό που προτείνεται ενέχει κινδύνους είναι προβληματικό
http://mhmadas.blogspot.com

Ioannis Spilanis


Η αναδιάταξη Ιδρυμάτων, Σχολών και Τμημάτων είναι μείζον θέμα, αλλά θα πρέπει να εξεταστεί παράλληλα με το γεγονός ότι στην Ελλάδα το % των νέων με πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένει κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ, ειδικά στην περιφέρεια.
Είναι γεγονός ότι η μαζικοποίηση της εκπαίδευσης έγινε άναρχα κυρίως με κομματικά και πελατειακά κριτήρια στα οποία έχουν συμπράξει και συνάδελφοι και επομένως το σύστημα χρειάζεται αξιολόγηση και αναδιοργάνωση. Από την άλλη πλευρά πρέπει να υπογραμμιστεί ότι διασπορά ιδρυμάτων και σχολών έγινε σχεδόν σε όλες τις χώρες και ειδικά σε Γαλλία και Αγγλία με ίδρυση παραρτημάτων ιδρυμάτων και σε μεσαίες-μικρές πόλεις για το μέγεθος των χωρών αυτών. Ομως έγινε με πολύ πιό οργανωμένο τρόπο απ'ότι στη χώρα μας και κυρίως με τη δημιουργία των βασικών υποδομών (αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, βιβλιοθήκη, γραφεία). Επομένως στην όποια αξιολόγηση θαπρέπει να ληφθεί υπόψη η ύπαρξη ή η έλλειψη τέτοιων υποδομών, πέρα από το αντικείμενο των σπουδών και αν αυτό χρειάζεται σήμερα.
Σε ότι αφορά την εισαγωγή σε Σχολή έχω πολλές επιφυλάξεις για τους παρακάτω λόγους: α) μεγάλοι αριθμοί φοιτητών δύσκολα διαχειρίσιμοι (όλο το ΕΜΠ μαζί εκτος Αρχιτεκτονικής) . β) ανομοιογένεια αντικειμένων (πχ. Φιλοσοφική Αθήνας) και μεμονωμένα Τμήματα γ) τρόπος κατάταξης φοιτητών σε τμήματα στο τέλος του α'έτους, δ) σε περίπτωση εφαρμογής 3ετών σπουδών σε συνδυασμό με το κοινό α' έτος και το πτυχίο γλωσομμάθειας τι θα μείνει για την επιστήμη που θεραπεύει το Τμήμα; Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα πρέπει οι Σχολές να αποφασίσουν ποιά Τμήματα θα δέχονται κοινούς φοιτητές στο 'α έτος.
Και έρχομαι στο κυριώτερο που είναι οι φοιτητές και πως επιλέγουν τι θα σπουδάσουν γιατί υποστηρίζω ότι αυτό μας οδηγεί σε αδιάφορους φοιτητές (συνέχεια των αδιάφορων μαθητών) που δεν ενδιαφέρονται για την απόκτηση ενός τίτλου και σε αιώνιους όταν είτε για πολιτικούς λόγους ("καθοδήγηση"), είτε για προσωπικούς δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Η πολύ κακή προετοιμασία από το σχολείο, η γενική αδιαφορία και έλλειψη στόχων-κινήτρων των παιδιών, το σύστημα πολλαπλών επιλογών του μηχανογραφικού (που είναι κάτι σαν το λότο), τα ομοιόμορφα κριτήρια - μαθήματα βαρύτητας ανά πεδίο, οδηγούν στη κατάσταση αυτή. Τα παραπάνω δεν λύνονται με νομοθετικές ρυθμίσεις αλλά κυρίως με αλλαγή του τρόπου δουλειάς σε στο σχολείο, ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να δίνουμε την δυνατότητα τα παιδιά να δοκιμάζουν αυτό που θέλουν. Με μία προϋπόθεση: όχι όσοι μπαίνουν υποχρεωτικά να βγαίνουν. Στη Γαλλία όπου το bacalaureat δίνει πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο (όχι στις Grandes Ecoles ούτε στα Πολυτεχνεία) στη συνέχεια υπάρχει μεγάλο ποσοστό διαγραφών λόγω αποτυχίας, αλλά και πλήρης δυνατότητα αλλαγής. Τι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε;

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Powered by: Forumotion | phpBB

   Άμεση συζήτηση  
Forumgreek.com | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Πρόσφατες συζητήσεις