Φόρουμ
1
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΕΙ από Σόνια Τσιτήλου Πεμ Ιουλ 21, 2011 6:36 am
dhmarpaideia
Διαχειριστής
ΑΠΟ ΣΟΝΙΑ ΤΣΙΤΗΛΟΥ :
Θά 'θελα να θυμίσω κάποια πράγματα ελπίζοντας ότι αυτό θα μας βοηθήσει να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις, αντί να καταριόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση. Ο νόμος του 1982 που θέσπισε τη συμμετοχή όλων των ομάδων που συμμετέχουν στην ακαδημαική ζωή, πήρε υπόψιν του τα εξής δεδομένα: την αντίδραση την καθηγητών που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο την κατάργηση της έδρας και τη συμμετοχή των νεότερων μελών του διδακτικού προσωπικού στη λήψη των αποφάσεων. Για την αριστερά και ειδικότερα την ανανεωτική στην οποία πολλοί και πολλές από αυτή τη λίστα συμμετείχαμε η φοιτητική συμμετοχή δεν ήταν το αντίβαρο (μόνο) στην καθηγητική αυθαιρεσία αλλά κυρίως η διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων στις συμμετοχικές διαδικασίες, στην κουλτούρα του διαλόγου, στην ανοχή στην αντίθετη άποψη, στη σύνθεση των απόψεων. (Να μην μας διαφεύγει ότι ήταν λίγα χρόνια μετά την πτώση της χούντας και με μια κυβέρνηση που ακόμα και όσοι(ες) δεν την ψηφίσαμε είχαμε μια ελπίδα ότι κάτι θα άλλαζε). Προφανώς η συμμετοχή δεν λειτούργησε και εκφυλίστηκε όπως όλοι γνωρίζουμε και οδήγησε στη διαπλοκή και τη διαφθορά. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι μόνο θέμα του Παν/μίου αλλά γενικότερα του πολιτικού συστήματος.
Επομένως το ερώτημα που τίθεται είναι πως εκφυλίζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και πως εμείς ως ΔΗΜΑΡ μπορούμε να παρέμβουμε.
Να θυμίσω επίσης ότι η ανανεωτική αριστερά μαζί και με άλλες δυνάμεις έθεσε το θέμα των μεταρρυθμίσεων στο Παν/μιο και η ΑΡΣΗ (δημιούργημα του Μ. Παπαγιαννάκη) ήταν η μοναδική που το 2006 βγήκε με ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου που επεξεργάστηκε ο Λ. Παπαγιαννάκης για τη μεταρρύθμιση του Παν/μίου. Αυτά δεν τα λέω για να ευλογήσουμε τα γένια μας και να επαναπαυθούμε (για να προλάβω τους κακεντρεχείς), κάθε άλλο, αλλά για να δείξω ότι μεταρρυθμικές ιδέες δεν είναι αυτές και μόνο αυτές που προτείνει η Διαμαντοπούλου και το αίτημα για αλλαγές είναι παλιό.
Ως εκ τούτου με ανησυχεί το γεγονός ότι όσοι(ες) υποστηρίζουν το Ν/Σ με βάση το "μεταρρύθμιση να είναι και ό,τι νάναι" δεν βρίσκουν κανένα ψεγάδι, όλα είναι τέλεια, άσπρο και όσοι(ες) διατυπώνουμε ενστάσεις με επιχειρηματολογία που δεν έχει απαντηθεί π.χ. τι σημαίνει η διάλυση των τμημάτων, είναι το μαύρο-αντιμεταρρυθμιστές. Ως παράταξη ΑΡΜΕ έχουμε διατυπώσει προτάσεις, δεν έχω ακούσει σοβαρό αντίλογο σε αυτές, αν τις δει κανείς συνδυαστικά και όχι μεμονωμένα π.χ. πως αντιμετωπίζεται η εξάρτηση του ΔΕΠ από την εκλογή των μονοπρόσωπων οργάνων κ.λ.π. Ένα σημείο επίσης που δεν έχει αξιολογηθεί είναι ότι οι προτάσεις που κάναμε έχουν κόστος, δηλ. εμείς αποδεχτήκαμε τις 3 βαθμίδες του ΔΕΠ, και στη λίστα αυτή υπάρχουν αντιδράσεις για να μην πω για τους συναδέλφους γενικότερα, "πετάξαμε" (το άκουσα ήδη) τους φοιτητές έξω από τη διοίκηση, μιλάμε για συμβούλιο με ελεγκτικές αρμοδιότητες (εδώ να δείτε τι γίνεται από κριτική!), για το ρόλο των τμημάτων κ.λ.π. Να δούμε πόσοι από μας θα "χτιστούμε¨στα γραφεία μας" από Σεπτέμβρη. Δεν το λέω για να μας λυπηθεί κανείς, δεν το χρειαζόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, ξέρουμε τι κάνουμε και αναλαμβάνουμε το κόστος, αλλά κάποιοι κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς.
Επομένως δεν καταλαβαίνω την ισοπεδωτική κριτική που γίνεται και στο κόμμα και μάλιστα από κάποιους που δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τις καταστάσεις. Η παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς ήταν μέχρι πρότινος η μελέτη της συγκεκριμένης κατάστασης και με βάση την ιστορική εμπειρία, η κατάθεση προτάσεων για λύσεις. Φαίνεται ότι αυτο δυστυχώς πάει να αλλάξει και να κυριαρχήσει ο λαικισμός μέσα στη γενικότερη σύγχυση και ισοπέδωση.
Φιλικά και συντροφικά
Σόνια Τσιτήλου
Θά 'θελα να θυμίσω κάποια πράγματα ελπίζοντας ότι αυτό θα μας βοηθήσει να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις, αντί να καταριόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση. Ο νόμος του 1982 που θέσπισε τη συμμετοχή όλων των ομάδων που συμμετέχουν στην ακαδημαική ζωή, πήρε υπόψιν του τα εξής δεδομένα: την αντίδραση την καθηγητών που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο την κατάργηση της έδρας και τη συμμετοχή των νεότερων μελών του διδακτικού προσωπικού στη λήψη των αποφάσεων. Για την αριστερά και ειδικότερα την ανανεωτική στην οποία πολλοί και πολλές από αυτή τη λίστα συμμετείχαμε η φοιτητική συμμετοχή δεν ήταν το αντίβαρο (μόνο) στην καθηγητική αυθαιρεσία αλλά κυρίως η διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων στις συμμετοχικές διαδικασίες, στην κουλτούρα του διαλόγου, στην ανοχή στην αντίθετη άποψη, στη σύνθεση των απόψεων. (Να μην μας διαφεύγει ότι ήταν λίγα χρόνια μετά την πτώση της χούντας και με μια κυβέρνηση που ακόμα και όσοι(ες) δεν την ψηφίσαμε είχαμε μια ελπίδα ότι κάτι θα άλλαζε). Προφανώς η συμμετοχή δεν λειτούργησε και εκφυλίστηκε όπως όλοι γνωρίζουμε και οδήγησε στη διαπλοκή και τη διαφθορά. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι μόνο θέμα του Παν/μίου αλλά γενικότερα του πολιτικού συστήματος.
Επομένως το ερώτημα που τίθεται είναι πως εκφυλίζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και πως εμείς ως ΔΗΜΑΡ μπορούμε να παρέμβουμε.
Να θυμίσω επίσης ότι η ανανεωτική αριστερά μαζί και με άλλες δυνάμεις έθεσε το θέμα των μεταρρυθμίσεων στο Παν/μιο και η ΑΡΣΗ (δημιούργημα του Μ. Παπαγιαννάκη) ήταν η μοναδική που το 2006 βγήκε με ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου που επεξεργάστηκε ο Λ. Παπαγιαννάκης για τη μεταρρύθμιση του Παν/μίου. Αυτά δεν τα λέω για να ευλογήσουμε τα γένια μας και να επαναπαυθούμε (για να προλάβω τους κακεντρεχείς), κάθε άλλο, αλλά για να δείξω ότι μεταρρυθμικές ιδέες δεν είναι αυτές και μόνο αυτές που προτείνει η Διαμαντοπούλου και το αίτημα για αλλαγές είναι παλιό.
Ως εκ τούτου με ανησυχεί το γεγονός ότι όσοι(ες) υποστηρίζουν το Ν/Σ με βάση το "μεταρρύθμιση να είναι και ό,τι νάναι" δεν βρίσκουν κανένα ψεγάδι, όλα είναι τέλεια, άσπρο και όσοι(ες) διατυπώνουμε ενστάσεις με επιχειρηματολογία που δεν έχει απαντηθεί π.χ. τι σημαίνει η διάλυση των τμημάτων, είναι το μαύρο-αντιμεταρρυθμιστές. Ως παράταξη ΑΡΜΕ έχουμε διατυπώσει προτάσεις, δεν έχω ακούσει σοβαρό αντίλογο σε αυτές, αν τις δει κανείς συνδυαστικά και όχι μεμονωμένα π.χ. πως αντιμετωπίζεται η εξάρτηση του ΔΕΠ από την εκλογή των μονοπρόσωπων οργάνων κ.λ.π. Ένα σημείο επίσης που δεν έχει αξιολογηθεί είναι ότι οι προτάσεις που κάναμε έχουν κόστος, δηλ. εμείς αποδεχτήκαμε τις 3 βαθμίδες του ΔΕΠ, και στη λίστα αυτή υπάρχουν αντιδράσεις για να μην πω για τους συναδέλφους γενικότερα, "πετάξαμε" (το άκουσα ήδη) τους φοιτητές έξω από τη διοίκηση, μιλάμε για συμβούλιο με ελεγκτικές αρμοδιότητες (εδώ να δείτε τι γίνεται από κριτική!), για το ρόλο των τμημάτων κ.λ.π. Να δούμε πόσοι από μας θα "χτιστούμε¨στα γραφεία μας" από Σεπτέμβρη. Δεν το λέω για να μας λυπηθεί κανείς, δεν το χρειαζόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, ξέρουμε τι κάνουμε και αναλαμβάνουμε το κόστος, αλλά κάποιοι κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς.
Επομένως δεν καταλαβαίνω την ισοπεδωτική κριτική που γίνεται και στο κόμμα και μάλιστα από κάποιους που δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τις καταστάσεις. Η παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς ήταν μέχρι πρότινος η μελέτη της συγκεκριμένης κατάστασης και με βάση την ιστορική εμπειρία, η κατάθεση προτάσεων για λύσεις. Φαίνεται ότι αυτο δυστυχώς πάει να αλλάξει και να κυριαρχήσει ο λαικισμός μέσα στη γενικότερη σύγχυση και ισοπέδωση.
Φιλικά και συντροφικά
Σόνια Τσιτήλου
